ÖRT BENİ

Sakla beni kadın

ört üzerimi

yeni tüylenmiş hayallerimi

çatallaşmış titrek sesimi

ört beni kadın

gecelerden sakla beni

karanlıkta kaybettiğim nefsimi

elime sinen isi

ört beni kadın

gizli saklı yaşadığım çocukluğumu

bilmeden yaptıklarımın sorumluluğunu

hâlâ o çarpık fotoğrafta ki gülüşümü hatırlamak için düşünüp durduğumu

ört beni kadın

acılarımın üstüne nefes nefese soluduğum zehri

annemin gözündeki endişesini

beni uyduruk kelimeleriyle sevişini

ört beni kadın

yoruldum geçmişimden geleceğimden kafamda dönen dünyanın boğuk sesinden

önümü göremediğim isinden

ört beni kadın

ellerime sığmıyor acım

konuşmuyor dilim kalbimden geçeni

gözlerimde korkunç bi’ öfke seli

kimse anlatmıyor bana beni

ört beni kadın

en karanlık yerimden vuruyor dünya

hızına yetişemiyorum kalbimin

sımsıkı zırh gibi kapandığında elim

ne yap et parmaklarını koy arasına

ört beni kadın

sitemli cümlelerin gibi gizli kapaklı

bohçaladığın düşlerin gibi nemli topraklı

kundakladığın bebeğin gibi sıcak korunaklı

ört beni kadın

korktum kendimden ve kavmimden

korktum aklımdan ve fikrimden

korkmaktan korktum kadın

.

nerede fütursuz sabrın

nerede sorgusuz aklın

mantığından öte kalbinle ört beni..

.

ört beni kadın

kurmadığın cümle gibi diline düşmediğinde acın

karanlıkta çektiğin sancın gibi doğuma sakla beni…

Sümeyye ABDULKERİMOĞLU